زفاف و وفات حضرت زهرا
شب عروسى زهرا است . براى زهرا فقط یک پیراهن نو خریده اند به عنوان پیراهى شب زفاف و یک پیراهن قبلى هم داشته است .
سائلى در شب زفاف مى آید در خانه زهرا صدا مى کند: من عریانم کسى نیست مرا بپوشاند؟
دیگران متوجه این سائل نمى شوند که چیزى به او بدهند. زهرا که عروس این خانه است و به اصطلاح معروف عروسى است که به تخت است مى بیند کسى متوجه نیست فورا تنها حرکت مى کند مى رود در خلوت این لباس نو را از تنش مى کند و لباس کهنه خودش را مى پوشد و لباس نو را تقدیم سائل مى کند.
وقتى مى آید، مى پرسند پیراهنت کو؟
مى گوید: در راه خدا دادم .
براى زهرا اینها چه عظمتى و چه اهمیّتى دارد؟ لباس یعنى چه ؟ تشکیلات و دبدبه یعنى چه ؟ زهرا اگر دنبال فدک مى رود از باب این است که اصلا احقاق حق را واجب مى داند و الا فدک چه ارزشى دارد؟
چون اگر نمى رفت دنبال فدک ، تن به ظلم داده بود و انظلام و ظلم پذیرى بود، والا صد مثل فدک را آنها در راه خدا مى دادند. چون انظلام نباید کرد زهرا حق خودش را مطالبه مى کند، یعنى ارزش فدک براى حضرت زهرا از جنبه حقوقى بود نه از جنبه اقتصادى و مادى . از جنبه اقتصادى و مادى ارزشش فقط این قدر بود که اگر فدک داشته باشم ، به دیگران بتوانم برسم .
آرى ، زهرا چنین شب عروسیى داشت . ولى زهرا قبل از وفات مخصوصا لباس پاکیزه اى پوشید که احتضارش در آن حالت باشد.
اسماء بنت عمیس گفت : یک روز - حال یا هفتاد و پنج روز و یا نود و پنج روز بعد از وفات رسول اکرم - دیدم مثل اینکه حال بى بى بهتر است ، از جا حرکت کرد و نشست سپس حرکت کرد و غسل نمود و بعد فرمود: اسماء! آن لباسهاى پاکیزه مرا بیاور.
اسماء مى گوید من خیلى خوشحال شدم که الحمدللّه مثل این که حال بى بى بهتر است .
ولى یک جمله اى بى بى گفت که تمام امیدهاى اسماء به باد رفت . فرمود: اسماء من الا ن رو به قبله مى خوابم تو لحظه اى ، لحظاتى با من حرف نزن ، همین که مدتى گذشت ، مرا صدا کن ، اگر دیدى جواب ندادم بدان که لحظه مرگ من است . اینجا بود که تمام امیدهاى اسماء به باد رفت . طولى نکشید که اسماء فریاد کشید و به سراغ على رفت ، و على را از مسجد صدا کرد و حسنین آمدند
سیرى در سیره نبوى ، ص 114
